مقایسه تأثیر پانسمان با سیلور سولفادیازین ونیتروفورازون بر عفونت زخم سوختگی بیماران بستری در بخش سوختگی کودکان مرکز آموزشی درمانی سینا تبریز در سال 1384

چکیده مقدمه: سوختگی، یکی از مشکلات عمده سلامت عمومی در سراسر دنیا و مخصوصاً در کشورهای در حال توسعه است. در ایران صدمه‌های ناشی از سوختگی، باعث بیماری و افزایش قابل توجه میزان مرگ ومیر، مخصوصاً کودکان می‌شود. عفونت علت اصلی مرگ در این بیماران است. استفاده عاقلانه و بجا از داروهای ضدمیکروبی باعث مقاومت کمتر در باکتری‌ها، تأثیر بیشتر آنها و کاهش خطر سپسیس می‌شود. هدف: هدف این مطالعه، مقایسه دو داروی آنتی باکتریائی، سیلور سولفادیازین و نیتروفورازون، از نظر مدت التیام، میزان عفونت و هزینه درمانی است. مواد و روش‌ها: این پژوهش از نوع نیمه تجربی بود که به روش نمونه‌گیری غیراحتمالی (آسان) به مدت 5 ماه روی 60 بیمار دچار سوختگی بستری در بخش سوختگی کودکان مرکز آموزشی- درمانی سینای تبریز در سال 1384 انجام شد. جامعه پژوهش کودکان بستری در این مرکز بودند که از میان آنها، کودکانی که مشخصات واحدهای مورد پژوهش را داشتند، بعد از آگاه کردن والدین آنان از موضوع تحقیق و در صورت رضایت به عنوان نمونه انتخاب شدند که به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه و چک لیست بود. زخم سوختگی در یک گروه با سیلور سولفادیازین و در گروه دیگر با نیتروفورازون روزانه یکبار پانسمان شدند. برای بررسی وضعیت زخم، بعد از هر تعویض پانسمان، معیارهای وجود عفونت، همچنین وضعیت زخم از نظر وجود بافت گرانولاسیون و اپی‌تلیزاسیون، بررسی می‌شد. ضمناً برای هر بیمار سه نوبت کشت زخم با سوآب استریل فرستاده ‌شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی و استنباطی مانند آزمون نسبت‌ها و کای دو (χ2) و T-test با نرم افزار spssاستفاده شد. نتایج: آنالیزآماری، بین دوگروه تفاوت معنی دار از نظر وجود عفونت بر اساس علایم‌بالینی(000/1=P) و همچنین‌ازنظر نتایج میکروب شناسی نشان نداد (739/0=P). نیز تفاوت معنی‌دار از نظر زمان ایجاد اپی تلیزاسیون بین دو گروه (763/0=P)، تعداد روزهای بستری (818/0 =‍P) و همچنین میزان هزینه بستری (969/0=P) بدست نیامد. نتیجه‌گیری: در این مطالعه، فرضیه ما مبنی بر وجود تفاوت بین دو دارو رد و ارزش کاربردی دو دارو (سیلور سولفادیازین و نیتروفورازون) مشابه بدست آمد که نشان‌دهنده آن است که استعمال زیاد یک دارو در درمان، دلیلی برای کارآیی بیشتر آن نیست بنابراین بنظر می‌رسد که در انتخاب دارو برای درمان بیماران سوختگی باید توجه بیشتری مبذول شود.